شاهرخ مسکوب شخصیت چند وجهه‌ای داشت و آدمی جامع‌الاطراف بود. به موضوع‌های درخور تامل گوناگون دل می‌بست و دربارۀ هر یک عمیقاتحقیق و کنجکاوی می‌کرد. در این کتاب کوشیده شده است تا از دل‌بستگی‌های ادبی و هنری شاهرخ مسکوب نمونه‌هایی آورده شود. جستار نخست این مجموعه «منشأ عقل در اندیشه ناصر خسرو» بی شک از روی تعبد نوشته شده است. شاهرخ مسکوب پس از انقلاب در تلاش برای معاش، هشت سال در «انستیتوی مطالعات اسلامی» در پاریس کار کرد که این مقاله بسیار فاضلانه و همچنین چند کتاب دیگر از همین سنخ که با نام مستعار منتشر شد، حاصل پژوهش‌ها و وقت‌گذرانی‌های آن سالیان است و خواننده را خواه و ناخواه به یاد «گروه سبعه» و افاضات میرزا محمدخان قزوینی می‌اندازد.
 
 
«شکاریم یک سر همه پیش مرگ»، یادداشت‌های جسته گریخته، آنی، خام و دست‌نخوردۀ شاهرخ است در دفترچه‌ای دربارۀ شکار، طبیعت، کوه و صحرا همراه دوستان اصفهان‌اش که او هرگز فرصت بازنویسی و پروراندن آن را نیافت.