در این نمایش‌نامه، "حسن شکلکی"، مرد جاهل معرکه‌گیری است که تنها افتخارش، نوچگی "شعبان جعفری" است. اما معرکه‌های حسن فقط یک نقل دارد و آن، نقل حکایت عشق حسن به "نقره"، یکی از نوامیس شعبان است. روزی که حسن، "نقره" را در ازای غنیمت (بنا به رسم معمول) نزد شعبان می‌برد، مهر دختر بر دل شعبان می‌نشیند و به جای حسن، دختر به عقد شعبان درمی‌آید. اما حسن نقل می‌کند که نقره با شیطنت‌هایش چنان عرصه را بر شعبان تنگ می‌کند که شعبان او را سه طلاقه می‌کند، این‌بار، نوبت یکی از نوچه‌هاست که در نقش "محلل" ظاهر شود و برای یک شب نقره را به عقد خود درمی‌آورد. این آزمون جاهلی که شعبان برای حسن ترتیب می‌دهد. در انتها با کشته شدن حسن و عالیه (زن حسن) به پایان می‌رسد. پس از قتل حسن و عالیه و مدفون شدن آن‌ها در حوض خانه‌شان، سال‌ها بعد دختر و پسری جوان از سر بی‌پناهی در خانه‌ی آن‌ها ساکن می‌شوند و در این‌جاست که گذشته و آینده به هم گره می‌خورد و نسل امروز با نسل پیش از خود در تعامل و تقابل قرار می‌گیرد.