فیلمساز ارمنی‌تبار کانادایی در سال ۱۹۶۰ در قاهرهٔ مصر متولد شد. اگویان فیلم‌های بلند، کوتاه و تلویزیونی متعددی ساخته است که عمدتاً شخصی‌اند. این آثار در اغلب موارد با واکنش مثبت تماشاگران و منتقدان روبه‌رو شده‌اند. آثار او جوایز مختلفی را نصیب او کرده‌اند. قطعات گفت‌وگو، اگزوتیکا، زندگی شیرینِ پس از مرگ، سفر فلیسیا، آرارات، جایی که حقیقت دروغ می‌گوید و ستایش از آن جمله‌اند. اگویان علاوه بر بازیگری، تدوین و ساخت آثار سینمایی و تلویزیونی به نمایشنامه‌نویسی و کارگردانی اپرا نیز پرداخته و در این زمینه‌ها نیز موفقیت کسب کرده است.
 
این فیلم که از رمان معروف راسل بنکز اقتباس شده، نقطه‌ی عطف کارنامه‌ی حرفه‌ای اتوم اگویان، فیلمساز ارمنی‌تبار کانادایی است. وی برای اولین‌بار نوشته‌ی نویسنده‌ی دیگری را دستمایه‌ی کار خود قرار می‌دهد و آن را بدل به فیلمی می‌کند که آشکارا «اگویانی» است: شناختی که به‌مثابه پازلی به‌تدریج شکل می‌گیرد، ساختار زمانی منقطع، بازی‌های درخشان و... همه در کنار هم، با استفاده زبان سینمایی اگویان، فیلمی را خلق کرده است که روایتی دقیق از اندوه و پیامدهای آن است. دیدنِ اندوه از پنجره چشم اتوم اگویان و بازخوانی فیلمنامه او، هم برای تماشاگران معمولی و هم برای مخاطبان حرفه‌ای سینما، تجربه‌ای قابل توجه است. زندگی شیرین پس از مرگ قصه‌ی عمیق و فراموش‌نشدنی رنج است، قصه‌ای ورای خط داستانی اندوه‌بارش.