آنچه که به‌صورت عمومی از معنای «عدالت» فهمیده می‌شود، رسیدن هرکس به حق خویش است. حق به‌معنای امتیازاتی بین افراد براساس ادعاهایشان. اما تخصیص امتیاز بین افراد با رضایت همه بسیار مشکل است. اگر هم بخواهیم نظامی بر این اساس طراحی کنیم، بر شدت مشکلات به‌صورت تصاعدی افزوده می‌شود. از نظر این کتاب، کاری را عادلانه می‌دانیم که آن را درست بپنداریم. تشخیص درستی یک عمل نیز در حیطهٔ اخلاق و بستر اجتماعی آن است. بنابراین، آزمون هر نظریه‌ای از عدالت اجتماعی به راستی‌آزمایی فلسفهٔ اخلاق و فلسفهٔ اجتماعی (چگونگی تبیین نظم اجتماعی) پشتیبان آن بازمی‌گردد. همانطور که از نام کتاب هم پیداست، «عدالت اجتماعی از منظر لیبرالیسم» می‌خواهد مبانی معرفت‌شناختی عدالت اجتماعی را از منظر لیبرالیسم تبیین کند. کتاب دو فصل سه فصل دارد که در بخش اول، نویسنده سعی کرده است تصویری روشن از مفاهیم نظریه‌های نظریه‌پردازانی چون امانوئل کانت، جان راولز و فون هایک ارائه دهد. در بخش دوم، با تعدیل مفهوم عدالت در قالب مفهوم انصاف، زمینه‌ها و کارکرد آن بررسی شده است. بخش سوم هم عدالت را از منظر اقتصادی بررسی کرده است.