“کتاب حاضـر حاصـل پرسه زنی در بیـن مجـلات سالهای ابتدایی دهـه شصت ایـران است. تولیـد دانـش براساس پارادیم پوزیتیویستی جدید مبتنی بر مستندات دقیق و واضح و قابـل آزمون است. لازم است تولیـد علـم قـابـل آزمـودن و قابـل رد کردن باشد و اساس تولیـد علـم اگـر قابلیت ردشدن نداشته باشـد علـم نیست . تولید دانش در علوم انسانی ایران نیـز بـر ایـن پایه مدرنیستی استوار است. از این رو کتاب حاضـر بـه طـور مسلم در این پارادایـم قـرار نمی گیرد. تولیـد دانـش براساس پرسه زنی و کوچ روی پارادایمی دیگر را، جز آنچـه توصیـف شـد، طرح می کند… کتاب به چهار بخش تقسیم شده است. بخش ابتدایی، که دربردارنده هـدف اصلی کتاب است، « عکاسی در راه وطـن عـالی اسلامی » نام دارد . وطـن عـالی اسـلام همـان وضعیت اجتماع ای اسـت کـه ایدئال اکثریت انقلابی هـا بـرای بـه ثمـر رساندن انقلاب ۵۷ بـود کـه سپس در دهه شصت بنـای تولید سیاست و فرهنگ بر آن گذاشته شد . در این بخش ، هـدف شناخت کارکرد تنیدگی آن ماشینی است که اجزای آن سیاست و تاریخ و انقلاب و جنگ و عکاسی و فرهنگ بصری است. مطالـب ایـن فـصـل برگرفته از مجـلات جوانان، زن روز، صحیفـه، امیـد انقلاب فصلنامه هنر، بوستان، هنر، سپید و سیاه، کاووش، تهران مصـور، و بیـداران است که در آن ها مطالبی پیرامون عکاسی وجود داشت