می توان از هزارتوی شاهنامه فردوسی به عنوان میراث دار سنت ایرانشهری، زوایای ناشناخته روح ایرانی و سرشت تاریخی و هویت اندیشه سیاسی ایرانیان را جست و جو کرد، و متناسب با فرهنگ سیاسی ایران، فنونی عملی و واقع گرا برای کار آمدی هر چه بیشتر هنر حکومت داری ترسیم کنیم. این کتاب نیز، کنکاش و تبیین یک اندیشه سیاسی واحد و کامل از تفكر سیاسی ایرانشهری در خلال داستان های شاهنامه است که می تواند ما را با روش های کشورداری و آیین حکومت داری متناسب با خلق و خوی جامعه ایرانی ، که طی هزاران سال تکامل یافته، یاری رساند، به خصوص در شرایط کنونی کشور ایران، این اندیشه بیش از پیش برای کمک به ایران احساس می شود. به نوعی می توان هدف از نوشتن این کتاب را در نشان دادن لایه های ذهنی و عینی هویت اندیشه سیاسی ایرانشهری و راه رسم آن برای اداره کشور در شرایط کنونی دانست.