هنر از قدرت خاص خود در جهان برخوردار است و امروزه در بازی قدرت سیاست جهانی همان قدر یک نیرو است که زمانی مثلا در صحنه سیاست جنگ سرد بود. هنر را نمی‌توان کالایی فاقد قدرت و تابع احکام بازار هنر مبنی بر شمول و طرد دانست. بررسی هنر مدرن و معاصر بر اساس کارکرد ایدئولوژیک آن نشان می‌دهد که هنر به دو شیوه تولید می‌شود و در معرض دید عموم قرار می‌گیرد: به منزله‌ی کالا و به منزله‌ی ابزار تبلیغات سیاسی. هنر معاصر هم زمان در دو جایگاه تصویر و نقد تصویر قرار می‌گیرد و قدرتش را با تملک حرکت‌های شمایل شکنانه‌ای که متوجه آن است نشان می‌دهد. چیزی پارادوکسی به نام اثر هنری مدرن مولود همین تملک بنیادین است.