در سرزمین شگرف لازمانی و لامکانیِ قصههای عامیانه‌ی ایرانی، سرزمین بکر بلوچستان همچون نهنگی عظیم، سال‌هاست که یونس ذی‌قیمت قصههای عامیانه را در دل خود محفوظ نگاه داشته است؛ یونسی که چشم تیزبین پژوهش‌گران را می‌طلبد و عرق‌ریزی و ژرف‌کاوی قصه‌پژوهان را.
از آن‌جا که انضمام و ائتلاف سنت بلوچی به سنت ایرانی که خود در متن سنت بزرگ‌تر هندواروپایی قرار دارد، به‌شدت احساس می‌شده در این اثر گردآورنده کوشیده برای اولین‌بار به روشی علمی به گردآوری و رده‌بندی قصههای عامیانه‌ی بلوچی بپردازد تا مخاطبان فارسی زبان امکان این را بیابند که با گنجینه‌ی عظیم و بکر قصههای عامیانه‌ی بلوچی آشنا شوند. ۲۵ راوی، ۶۶ قصه را روایت کرده‌اند. جوان‌ترین راوی ۱۴ ساله و مسن‌ترین آن‌ها ۷۸ ساله بوده‌اند.
هر کجا نمونه‌هایی مشابهِ قصههای بلوچیِ یافت‌شده در دیگر نواحی ایران مشاهده شده، مقایسه‌ای میان این قصه و دیگر انواع ایرانی آن انجام گرفته است. گاه نمونه‌های بلوچی، صورت مشابهی در قصههای برادران گریم داشته‌اند؛ در این‌گونه موارد هم مقایسه‌ای صورت گرفته تا بر این اصل صحه گذارده شود که قصه‌ها موطنی ندارند و به میراث فرهنگی بشریت متعلق‌اند.
گردآورنده در بخش مقدمه کوشیده علاوه بر ارائه‌ی پیشینه‌ای از جزئیات تاریخی منطقه‌ی بلوچستان، زبان بلوچی، ادبیات عامیانه‌ی بلوچی و پیشینه‌ی تحقیقات پیرامون آن، به راویان بومی بلوچ كه در شكل‌گیری اثر نقش عمده‌ای داشته‌اند، بپردازد. ۴۰ تصویر موجود در اثر با ایده‌ی انعکاس حال و هوای بومی قصه‌ها و وفاداری به سنت و اقلیم بلوچستان تصویرگری شده‌اند. علاوه بر مقدمه‌ی گردآورنده، مقدمه‌ی پرفسور اولریش مارزلف، ایران‌شناس و شرق‌شناس برجسته‌ی آلمانی بر تارک کتاب می‌درخشد.
