کسب و کار مارکوس سلاخی آدمی زاد است. هرچند دیگر هیچ کس به روی خودش نمی آورد و از این عنوان استفاده نمی کند. همسر مارکوس او را ترک کرده و پدرش در دریای فراموشی دست و پا می زند و خودش هم تمام رمقی را که برایش مانده صرف از یاد بردن راه امرار معاشش می کند. همه چیز در چشم برهم زدنی اتفاق افتاد. ویروسی ناشناخته گوشت حیوانات را مسموم کرد و دولت خوردن گوشت آدمی زاد را با برچسب ((گوشت مخصوص)) قانونی اعلام کرد. هر شکلی از روابط انسانی برای کارکنان سلاخ خانه مجازات مرگ در پی دارد.مارکوس ذهنش را با اعداد و جزئیات تولید مشغول نگه می دارد. اما یک روز هدیه ای به دستش می رسد که فکر آنچه را از دست رفته و آنچه را هنوز می توان نجات داد مثل خوره به جانش می اندازد.