از دید عموم، رسانه با ظن و بی‌اعتمادی نگریسته می‌شود. بنابراین، دغدغهٔ اصلی رسانه بازیابی اعتماد از طریق ایجاد حس خلوص و صداقت است. در این کتاب، بوریس گرویس بحث در حوزهٔ مطالعات رسانه را به‌راستی نوآورانه پیش می‌برد و حس خلوص و اعتمادسازی رسانه را در کانون توجه قرار می‌دهد. گرویس شکل‌های خلوص رسانه‌ای و تأثیرات آن بر سیاست، فرهنگ، جامعه و تلقی از خویشتن را مشخص می‌کند. تکیهٔ او بر نوشته‌های مختلف فلسفی با مضمون «نگاه خیرهٔ دیگری» است؛ از نظریه‌های هایدگر، سارتر، موس و باتای گرفته تا صورت‌بندی‌های پساساختارگرایانهٔ لاکان و دریدا. او همچنین به بررسی «وضعیت‌های استثنایی» رسانه و ایجاد جلوهٔ خلوص در آن‌ها می‌پردازد ــ این استراتژی موجب تقویت تمایل رسانه به امور خارق‌العاده و هیجان‌انگیز می‌شود و نیروی تازه‌ای نیز به ظن و گمان‌های مخاطب می‌دهد. گرویس با تأکید بر تولید هیجانات، به جای ارائهٔ «واقعیات» (یا فقدان این امر)، مطالعه‌ای بهنگام را در زمینهٔ رسانه آغاز می‌کند و اعتبار مفروض جهان‌بینی رسانه را جسورانه زیر سؤال می‌برد.