مبنای نگارش این اثر، مبحث مرگ در کتاب هستی و زمان هایدگر بوده است. مرگ موضوع محوری کتاب هستی و زمان است؛ چراکه هایدگر معتقد است هرچند مرگ پایان‌بخش حیات انسانی است، سرآغاز و خاستگاه هم هست؛ ازاین‌رو مرگ، سیر وجودی دازاین را از آغاز تا پایان ترسیم می‌کند. این کتاب در هفت فصل تنظیم شده و شامل مقالاتی است که در بررسی و نقد دیدگاه هایدگر دربارۀ موضوع مرگ نوشته شده‌اند. افزون بر این، کتاب یک پیوست هم دارد. ادکینز، نویسندۀ سه فصل نخست کوشیده است با بهره‌گیری از روش پدیدارشناختی، مفهوم مرگ در هستی و زمان را گام‌به‌گام تبیین کند که البته با قرائتی کانتی همراه شده است. اهمیت رویکرد ادکینز در این است که با استفاده از مفهوم فقدان در روان‌کاوی فرویدی، برداشت هایدگر از مرگ را برداشتی مالیخولیایی دانسته و از دازاین به‌عنوان نمونه‌ای کلاسیک از سوژۀ مالیخولیایی یاد کرده است.