کتابی از آرتور شوپنهاور دربارة خودش، که او سالها مخفیانه و بی‌آن‌که از جزئیات آن با کسی سخن بگوید به نوشتن‌اش مشغول بود. هنر خودشناسی نه در زمان حیات شوپنهاور، بلکه سالها پس از مرگ او منتشر شد. شوپنهاور در این کتاب به بیانی صریح که خاص خود اوست و در مقامِ اول‌شخص، از تجربیات شخصی خود سخن می‌گوید و در واقع شرح تحول خودش را در جریان مراوده با مردم و اجتماع بیان می‌کند و می‌کوشد از خلال دریافت‌های تجربی و مطالعاتی‌اش به خودشناسی دست یابد، اما در عین حال با تحلیل‌هایی که از ماحصل تجربه‌هایش به دست می‌دهد، مسائلی را بازمی‌گوید که از حد و حدود طرح موضوعاتی صرفاً شخصی فراتر می‌روند و به مسائل عام پیوند می‌خورند؛ مسائلی که هر آدمی در هر موقعیت و هر زمانی می‌تواند با آنها درگیر باشد. شوپنهاور در این کتاب ضمن طرح نکته‌هایی از زبان خود در مقام راوی اول‌شخص، هرکجا هم که در آثار نویسندگان و متفکران بزرگ پیش از خود، نکته‌ای یافته است، شبیهِ آنچه خود به تجربۀ شخصی دریافته، عین جملۀ آن نویسنده و متفکر را نقل کرده است. کتاب از پیش‌درآمد و دو بخش با عنوانهای «هنرِ خودشناسی، یا معرفتِ نفس» و «اصول بنیادین و فرازهای نغز» تشکیل شده که این بخش دوم شامل حاشیه‌‌هایی خواندنی و متنوع است که شوپنهاور در دست‌نوشته‌های این اثر آورده بوده است.