بسیاری از مردم اصرار دارند به روابط پُردردسری که با همسرشان دارند ادامه دهند، نه به این خاطر که نسبت به او احساسِ تعهد اخلاقی می‌کنند، بلکه به این خاطر که زمان و تلاش زیادی را صرف ایجاد و برقراریِ این رابطه کرده‌اند. بسیاری از مردم یک رشتۀ تحصیلی را تا انتها ادامه می‌دهند (مثلاً تحصیل در مدرسۀ پزشکی)، درحالی‌که از مدت‌ها قبل فهمیده‌اند واقعاً نمی‌خواهند دکتر شوند. مشابه این مثال‌ها در عالم سیاست نیز فراوان است. در جنگ ویتنام تقریباً هیچ‌کس موافق حضور ایالات متحده در این کشور نبود و همه اعتقاد داشتند این جنگْ نتیجة خوبی به بار نمی‌آورد. بااین‌حال مردم می‌گفتند اگر ویتنام را ترک کنیم، هزاران سرباز و شهروندی که جانشان را از دست داده‌اند در حقیقت بیهوده تلف شده‌اند. چنین طرز تفکریْ به گذشته ارجاع می‌دهد تا آینده. کسانی که مرده‌اند، مرده‌اند و دیگر نمی‌توانیم آنها را زنده کنیم. چیزی که باید در نظر گرفته شود (منهای ملاحظات اخلاقی و سیاسی دربارۀ درست یا غلط بودن جنگ) سربازانی هستند که اینک زنده‌اند.