|ترس باعث می‌شود دقیقاً همان کارهایی را انجام دهیم که واهمه داریم بر سرمان بیاید.| راسل در بخش اول این کتاب به مسائل ادبی، فلسفی و سیاسی زمانۀ خود می‌پردازد، از مسائل فلسفی محض تا نگرانی‌های شخصی دربارۀ وضع بشر و آیندۀ آن. به گمان او خاطره‎نویسی، به‌رغم بی ‌توجهی برخی نویسندگان بزرگ، می‌تواند از لحاظ ادبی غنی باشد. ازاین‌رو راسل در بخش دوم کتاب در جستارهایی کوتاه به شرح آشنایی و خاطراتش با بزرگان عصر خود، ازجمله جورج برنارد شاو، جوزف کنراد و جان استوارت میل، می‌پردازد. از متن کتاب «در عصر ما، بشر به‌قدری اسیر نخوت شده که در اعصار پیش نمونۀ آن را سراغ نداریم. در گذشته پرومتئوس را شخصیتی آزادی‌بخش می‌دانستند که زئوس با بیدادگری مانع کارهای خیرخواهانه‌اش شد، اما امروز کار به جایی رسیده که می‌گوییم کاش زئوسی بود و جلوی پیروان جدید پرومتئوس را می‌گرفت.»