فکر نمی‌کنی که هر یک از ما یک حس فرو‌خوردۀ گناه در درون خود پنهان داریم؟ بله، این یک واقعیت انکارناپذیر است! آیا ما تا به‌حال مثل بچه‌ها دزدی نکرده‌ایم؟ دروغ نگفته‌ایم؟ چرا، قطعاً این کار را کرده‌ایم. آدم‌هایی هستند که در تمام عمرشان این خصوصیت کودکانه را حفظ می‌کنند. طوری‌که ارادۀ کنترل خود را ندارند. فقط کافی است یک فرصت به دستشان بیفتد، آن‌‌وقت مرتکب جنایت می‌شوند! اما من نمی‌توانم درک کنم که چطور این احساس گناه در تو هست. اگر کودک مقصر نیست، پس باید تقصیر را به گردن کودک دیگری بیندازیم. این نکتۀ مهمی است… نمی‌دانم، شاید بعدها نظرم تغییر کرد. من یک نفر را کشته‌ام، اما از این کاری که کرده‌ام به‌هیچ‌وجه پشیمان نیستم…