جنرالیست هستید یا متخصص؟ آیا در زندگی، برای گسترش مسیر شغلی‌تان تلاش می‌کنید یا برای عمق بخشیدن به آن؟ خرد عامۀ بشر، در انتخاب بین وسعت و عمق، بی‌رحمانه و یکسویه رفتار می‌کند. استفاده از ضرب‌المثل‌هایی مثل «سرباز همۀ بازی‌ها و پادشاه هیچ‌کدام» یا «همه‌کاره و هیچ‌کاره» برای افراد جنرالیست، بیانگر این موضوع است. حتی در روانشناسی عامه نیز این تفکر پذیرفته و جاافتاده است. پیام واضح است: برای سرآمدی واقعی در هر زمینه‌ای (هنر، ورزش، علم و هر چیز دیگری) باید متخصص شوید و باید این تخصص را به سرعت به دست بیاورید. اگر این کار را نکنید، دیگران با «۱۰ هزار ساعت تمرین هدفمند» که ظاهرا برای موفقیت لازم است، از شما پیشی خواهند گرفت. اما این پیام، یک اشتباه بی‌رحمانه است! به همین دلیل دیوید اپستین در کتاب گستره قصد آگاه‌سازی در این زمینه را دارد. قهرمان، هنرمند و برندۀ جایزه نوبل شدن نیاز به متخصص شدن سریع و عمیق ندارد. در واقع در اغلب مواقع، داستان برعکس است و وسعت، در نقش متحد عمق و نه دشمن آن ظاهر می‌شود. در جذاب‌ترین حوزه‌های زندگی، جنرالیست‌ها نسبت به متخصصین موقعیت‌های بهتری برای رشد دارند.