آمادئوس داستان ده سال از زندگی ولفگانگ آمادئوس موتسارت و آهنگ‌ساز دربار آنتونیو سالی‌یری را روایت می‌کند که در حسد غرق می‌شود. وقتی این نمایش به برادوی رسید، جایزه‌ی تونی نمایشنامه‌نویسی ۱۹۸۱ را از آن خود کرد و بیش از هزار بار اجرا شد.
اقتباس سینمایی از آمادئوس در سال ۱۹۸۴ با موفقیت بی‌سابقه‌ای همراه بود و برای سازندگان آن هشت جایزه‌ی اسکار از جمله بهترین فیلم را به ارمغان آورد.
در بخشی از این نمایشنامه می‌خوانیم:
خب موتسارت یکی از خصوصیات خوب و اصیل آلمانی رو بگو.
موتسارت: عشق... تا حالا ندیدم در هیچ اپرایی مفهوم عشق به‌درستی گفته شده باشه.
ون‌سوتین: جواب خوبی بود موتسارت.
سالی‌یری: ببخشین، اما مفهوم عشق همیشه فکر اصلی من تو اپرا بوده.
موتسارت: منظور من این نیست که یکی با صدای بد سوپرانو بخونه و یا زوج احمقی برای هم عشوه بیان. این‌جور اپراها آشغال‌های ایتالیاییه. [روزنبرگ سرفه می‌کند]
اشتراک: منظور ایشون عشق واقعیه.
امپراطور: و تو خودت این واقعیت رو می‌شناسی.
موتسارت: [می‌خندد] البته... فکر می‌کنم دقیقاً. [قهقهه می‌زند]
امپراطور: آفرین، فکر می‌کنی کارت کی آماده می‌شه؟
موتسارت: اولین قسمتش تمام شده.
امپراطور: ولی فقط دو هفته‌س که...
موتسارت: امپراطور، تا وقتی شنونده‌های خوب وجود داشته باشن آهنگ ساختن کار مشکلی نیس، وقت زیادی هم نمی‌بره.