پس از انقلاب اسلامی ایران و گروگان‌گیری کارمندان سفارت آمریکا در تهران در سال ١٩٧٩، همۀ تماس‌های دیپلماتیک میان ایالات متحده و ایران قطع شد. گرچه چند دهه از آن زمان گذشته است، روابط دو کشور خصمانه باقی‌مانده و بی‌اعتمادی متقابل آن را فرا گرفته است. با این حال ایران و آمریکا پیش از سال ١٩٧٩ رابطۀ متفاوتی داشتند. پرداختن به رابطۀ تسلیحاتی ایران و آمریکا در دوران محمدرضا شاه برای تحلیل واقع‌بینانۀ روابط دو کشور در آن برهه، و بلکه امروز، ضروری است؛ این کتاب از اندک کوشش‌های دانشورانه در این حوزه به شمار می‌آید. مولف، که مدرس روابط بین‌الملل در دانشگاه غرب لندن است، نشان می‌دهد که فضای کلی جنگ سرد تعیین‌کنندۀ بسیاری از جنبه‌های رابطۀ تسلیحاتی تهران و واشنگتن پیش از سال ١٩٧٩ بوده است. کتاب حاضر، به منظور ارزیابی این ادعا، میزان قابل توجهی از منابع آرشیوی آزادشده را افزون بر زندگی‌نامه‌ها و منابع دست دوم بررسی می‌کند تا رابطۀ تسلیحاتی ایالات متحده-ایران را به کلی بازسازی کند.