کتاب مهمی از رمون آرون جامعه شناس و فیلسوف نامدار فرانسوی که در ۱۹۵۵ در فرانسه به چاپ رسید. در این کتاب آرون خوش‌خیالی‌های روشنفکرانه دربارهی اتحاد شوروی و سرسپردگی روشنفکران فرانسوی به مارکسیسم را به شدت به باد انتقاد میگیرد و با اینکار، راه خود را از روشنفکران طیف چپ و بهخصوص ژان پل سارتر، جدا میکند و زمینهی انزوا و طرد شدنش از محیط به شدت چپزده و سرسپردهی روشنفکری کشورش تا پایان عمر رقم میخورد. به تعبیر زیبای رامین جهانبگلو رمون آرون ترجیح داد به جای شرط بندی روی تاریخ، داو خود را به روی عقل و خرد بگذارد و گذشت زمان حقانیت تفکر رمون آرون را مشخص کرد.