احمد بیگدلی با رمانِ «اندکی سایه» به شهرت رسید. بیگدلی که نویسنده‌ای آرام و گوشه‌نشین بود رمانِ مذکور را سالِ ۱۳۶۷ نوشت و آن را در اوایلِ دهه‌ی هشتاد منتشر کرد. رمانی که توانست در ۱۳۸۵ برنده‌ی جایزه‌ی «کتابِ سالِ جمهوری اسلامی ایران» شود.
رمان طرحی شاعرانه دارد. داستانِ دو دوست قدیمی که به‌هم برمی‌خورند و شروع می‌کنند به مرورِ خاطراتِ سال‌هایی دور. سال‌های اعتصابِ کارکنانِ شرکتِ نفت در دهه‌ی سی خورشیدی. آن‌ها در این روایتِ چندتکه که با زبانی توصیفی و شاعرانه همراه است در حالِ بازیافتنِ بخش‌هایی از هویتِ گم‌شده‌ی خود هستند احمد بیگدلی با این رمان بعد از سال‌ها نوشتن دیده شد و توانست نامش را به گوشِ ادبیاتِ ایران برساند. او در این رمان چند شخصیت خاص را به تصویر می‌کشد که در کودکیِ قهرمان‌ها به شکلی اسرارآمیز گم شده‌اند انگار. رمان زبانی آهنگین و وجوهی مستند دارد و برای همین روایتی از فقدان می‌سازد که در کلِ رمان طنین انداخته است.
