ورود اروپایی‌ها به قاره آمریکا تقریبا با ظهور حکومت صفویه در ایران همزمان بود اما تا دو قرن پس از آن، ایرانیان چندان تصوّری از این سرزمین نداشتند. با ورود مبلّغان مذهبی امریکایی به ایران و گسترش فعالیت آن‌ها در دوره محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار، نخستین تصویر از “آمریکا” و “آمریکایی” به مثابه یک کشور، دولت، جامعه و فرهنگ به دست آمد. تصویری که به خصوص در مقایسه با دو ابرقدرت آن روزگار یعنی روسیه و بریتانیا، بسیار دوستانه‌تر و همدلانه‌تر به نظر می‌رسید. بر پایه این درک و شناخت بود که کشور ایالات متحده آمریکا به تدریج جایگاهی در سیاست خارجی دولتمردان قاجار پیدا کرد و آن‌ها تلاش کردند روابط رسمی و دیپلماتیک میان دو کشور را برقرار کنند. شروع روابط با آمریکا بر پایه مفروضات و انتظاراتی متفاوت و متناقض بود که موجب شد حکومت قاجار نتواند حداقل در کوتاه‌مدت به بیشتر برنامه‌های خود در این مناسبات جامه عمل بپوشاند.