باغ‌های ارغوانی، ذوق‌ورزی نویسنده‌ای جوان اما پرکار است. فرید حسینیان تهرانی در این رمان دست به کاری بزرگ زده و با بهره‌گیری از متون داستانی پیش از خود، نوعی تاریخ ادبیات جدید ابداع کرده است. در خلال کلمات و عناصر داستانی آن، می‌توان خط و ربط بسیاری از ویژگی‌های فرهنگی و شخصیتی ایرانیان در قرن گذشته را به چشم دید. ناصر، قهرمان باغ‌های ارغوانی، یک کپی‌رایتر است که از نوشتن شعارهای تبلیغاتی و تولید محتوا روزگار می‌گذراند. تعطیلات عید است و او به همراه مادرش، خانم اولیا، به سفر تفریحی کوتاهی به اطراف تهران رفته است. او مدتی است به خواندن خاطرات ناصرالدین شاه و داستان‌های شاه شهید علاقه پیدا کرده است. در این سفر با پسربچه‌ای مواجه می‌شود که انشای ساده‌ای نوشته و کاغذ انشا را باد اتفاقی به دست ناصر می‌رساند. نثر کودک ناصر را یاد نوشته‌های سلطان صاحب قران می‌اندازد. هم‌زمانی این رخدادها باعث درهم‌آمیزی چند روایت در ذهن او می‌شود. روایت‌هایی که دیگر فقط مربوط به ناصر و مادر و زمانه‌اش نیست، بلکه روایتی است از سیر تاریخ مملکتی که متاثر از عقده‌های شخصی و جمعی مدام تغییر مسیر می‌دهد. باغ‌های ارغوانی، رمانی در اهمیت کلمه و روایت است، قدرتی که روایت‌ها در تغییر واقعیت و تثبیت حقیقت دارند.