رمان «تهران، آدم‌ها و کلاغ‌ها» در سه فصل درخت گردو، توپ مروارید، و شهر کلاغ‌ها نوشته شده و مضمون مسخ را در شکل و صورتی جدید مطرح می‌کند. نویسنده سعی می‌کند در محلات تهران شهریور ۱۳۲۰ رویدادهای رمان خود را پیش ببرد، آسیاب‌های آبی یوسف آباد، شمس العماره، شمیران و غیره از جمله این محلات هستند. مطالعات نویسنده این اثر در زمینه قصه‌های پریان در این رمان، سورئالیسم را با صورت‌ها و خرده روایت‌هایی از قصه‌های پریان آمیخته است. در حالی که مسخ در آثاری چون آثار کافکا نتیجه از دست رفتن هویت انسان در برابر زندگی ماشینی و در عزارادان بیل ساعدی نتیجه‌ای برآمده از فقر است، اما در این رمان مضمون مسخ در سطح فردی و فرافردی مطرح می‌شود و فصل سوم که مضمون باززایی را دربر دارد، مبتنی بر بافت فرهنگی و تمدنی ایران است.