چند نظر از دیگران درباره دایی‌جان ناپلئون
تسلسل موقعیت‌های مضحک و دیالوگ‌های خنده‌آور، كه نویسنده به وفور از آنها بهره برده است، خواننده را به یاد گوگول و «خنده در میان اشک‌های نامرئی» او می‌اندازد. و این، نه تنها به‌خاطر آن است كه مثلاً جنجال منازعه خانوادگی بر سر یک «صدای مشكوک»، شباهتی به خصومت جاودانه میان ایوان ایوانویچ و ایوان نیكیفورویچ دارد، بلكه در این رمان عوامل بسیار دیگری یادآور این جمله پایان داستان گوگول است كه: «آقایان، زندگی در این دنیا چه ملال‌انگیز است!».
(از مقدمه نویسنده روس، میخائیل گورگانتسف. بر ترجمه روسی)
وجود چنین رمانی در ادبیات ایران، به حد اعلی کمیک و مبتكرانه، مملو از شخصیت‌های به یادماندنی در كشاكش زد و خوردهای مضحک ممكن است خواننده غربی را، كه عادت كرده با شنیدن نام ایران به یاد صحنه‌های جدی بیفتد، دچار شگفتی كند. حال آنكه در خود ایران این رمان شاید شناخته‌ترین و محبوب‌ترین داستانی باشد كه پس از جنگ جهانیِ دوم در این كشور نوشته شده است.
(از مقدمه ایران‌شناس، پروفسور دیک دیویس، در ترجمه انگلیسی)