در ستایش فراموشی، کتابی است درباره بخشش و گذشت، اما در سطحی کلان. دیوید ریف، تلاش کرده است تا نشان دهد که ملت‌ها گاهی می‌توانند و باید آنچه به لحاظ تاریخی بر سرشان رفته است را فراموش کنند و اراده‌ای معطوف به آینده داشته باشند. نویسنده، با بررسی نظرات فیلسوفان مهم حوزه یادسپاری و حافظه، یادسپاری و فراموشی را در برابر گذشته و نشان داده که همواره نبایستی به یاد داشت؛ گرچه یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های انسان به یادسپاری است و حافظه فردی و جمعی است اما در کنار آن، انسان فراموش‌کار است. کتاب دیوید ریف از 8 فصل اصلی با عنوان‌های «ردپایی در شن‌های زمان و باقی ماجرا»، «آیا برای حفظ گذشته حتما باید آن را تحریف کرد و از شکل انداخت؟»، «حافظه جمعی عملا به چه کار می‌آید؟»، «پیروزی حافظه بر تاریخ»، «بخشش و فراموشی»، «حافظه زخم‌ها و دیگر لنگرگاه‌های امن»، «عشق به سرنوشت» و «علیه یادسپاری» تشکیل شده است.