کتاب صوتی «عزاداران بیل» اثر داستان و نمایشنامه‌نویس خوب «غلامحسین ساعدی» معروف به «گوهر مراد» است. این کتاب مجموعه‌ای از ۸ داستان است که شخصیت‌های آن مشترک هستند و مکان رخداد همه این قصه‌ها در روستای بیل است. وجه مشترک دیگر این قصه‌ها مرگ و اندوه و ترس است.
خلاصه‌ای از کتاب صوتی عزاداران بیل:
هشت داستان از رنج و محرومیت و ترس و که به‌خوبی با قلم توانای ساعدی پرداخت‌شده‌اند. این داستان‌ها را می‌توان ژانر وحشت ایرانی دانست.
داستان گاو یکی از این هشت داستان است که برای مخاطبان ایرانی بسیار شناخته‌شده است زیرا داریوش مهرجویی فیلمی بسیار خوب از روی این داستان ساخت و همین‌طور این داستان سال‌ها در کتاب‌های درسی مدرسه تدریس می‌شد.
در تمام این داستان‌ها مرگ همچون سایه‌ای شوم بر سر آبادی افکنده شده است، شیوه روایت در این کتاب دانای کل است و گویی تمام روستا در هاله‌ای خاکستری فرورفته و روزهای تکراری و کارهای تکراری و خرافات در همه داستان‌های آن دیده می‌شود.
ساعدی باآنکه سال‌های سال خارج از ایران زندگی کرده بود اما به‌خوبی به فضای محروم روستاهای ایران و فرهنگ اعتقادات مردم آشنایی داشت و از پس نوشتن این کتاب به‌خوبی برآمده و نظر منتقدان زیادی را به خود جلب کرده بود.
عزاداران بیل در این کتاب به‌واقع نمونه‌ای از تمام ایران آن روزگار است که مردمی حکمت گرا و خرافاتی دارد و به همین سبب رنج‌ها و دردهای زیادی را متحمل می‌شوند. تیره‌بختی و عذاب مردم بیل را می‌توان بیشتر از هر چیزی به ناآگاهی و فرهنگ پایین خودشان نسبت داد.
زنان در این داستان‌ها دقیقا همان‌گونه ظاهرشده‌اند که در آن روزگار می‌شد در جامعه دید یعنی زنانی با تفکرات سنتی که بسیار کمرنگ جلوه می‌کنند و در حقیقت می‌توان گفت این داستان بیشتر حول محور مردان روستا می‌گردد و زنان را بیشتر در پستوها می‌توان یافت.
درجا زدن و بی‌رمقی مردم بیل که گویی هیچ هدف و انگیزه‌ای ندارند و خواهان دنیایی بهتر نیستند باعث به وجود آمدن تصویری کدر و ناامیدکننده در سطح آن منطقه شود. جایی که حداقل ارتباط را با جهان بیرون دارند و اگر هم ارتباطی باشد بیشتر به‌واسطه مریضی و شرکت در عزا است.
اتفاقات این داستان بیشتر در شب‌ها رخ می‌دهد و گویی تاریکی و خوفناک بودن شب پیام‌آور مصیبتی جدید برای بیل است. سبک این داستان رئال است اما در قسمت‌هایی از آن می‌توان رده‌هایی از رئالیسم جادویی را دید و همین بر ترس و وحشت در داستان‌ها افزوده است.
نکته جالب دیگر در این داستان‌ها را می‌توان تعلیق دانست بدین معنا که در هرکدام از داستان‌ها اگر اتفاقی میافتد که مخاطب انتظار دارد در داستان‌های بعدی نتیجه و ادامه آن را بداند اما دیگر اثری از آن نمی‌بیند و گویی برای هیچ‌کدام از اهالی بیل اهمیتی ندارد که دنباله آن ماجرا را بگیرند و یا سخنی از آن به میان آورند.
در داستان اول مرگ ننهی رمضان را شاهد هستیم و گویی این مرگ سبب مستقل شدن رمضان می‌شود نکته ژوئیه در این داستان هم‌زمانی مرگ و صدای شنیدن زنگوله‌ای است که مشخص نیست از کجا به گوش می‌رسد. تا پایان این داستان صدای زنگوله با اضطراب همراه است.
در تمام این داستان‌ها فرد دانا و عاقل مرد روستا را می‌توان مشدی اسلام دانست که برای همه‌چیز از او مشورت می‌خواهند. اسلام یک گاری دارد که وسیله نقل و ارتباطی تمام روستا به جهان خارج است.
در داستان دوم شاهد شیوع بیماری همه‌گیر و رفتن چند تن از آن‌ها به شهر هستیم. بیلی‌ها حتی یک پیش‌نماز برای دفن میت‌هایشان ندارند و شیخی را از روستای دیگری برای این کار به بیل می‌آورند.
در داستان سوم نیز قحطی و مصیبت بر سر مردم می‌بارد و در پی آن مردم روستا بیشتر از قبل به خرافات رو می‌آورند.
داستان چهارم نیز داستان معروف گاو است که در آن شاهد عشق بیش‌ازاندازه مشدی حسن به گاوش هستیم و مرگ گاو او دردسرهای زیادی را ایجاد می‌کند.
در داستان پنجم عباس به روستای خاتون‌آباد رفته و سگی ازآنجا به دنبال او به بیل می‌آید و با مخالفت مردم بیل مواجه می‌شود.
داستان ششم یکی از اهالی با شی‌ء عجیبی در خارج از روستا مواجه می‌شود و برمی‌گردد و اهالی روستا را با خود به آنجا می‌برد و ماجراهایی بعدازآن برایشان پیش می‌آید.
داستان هفتم دارای سبک رئالیسم جادویی است که در این داستان مو سرخه که یکی از اهالی بیل است دچار اشتهایی بی‌پایان شده و مدام در حال خوردن است و سیر نمی‌شود. در این داستان شاهد پیکر گردانی مو سرخه هستیم.
داستان هشتم درباره اسلام است مشدی اسلامی که تمام روستا او را قبول دارند اما به‌واسطه تهمت و شایعه یکی از اهالی اسلام از بیل می‌رود.
