علم و شعر پژوهشی است ساده و روشن و بسیار ضروری درباره این‌که چرا و چگونه است که علم چنین نیروی عظیمی در شکل دادن به نحوه درک ما از خود، رفتارهایمان در برابر دیگران، و جایگاهمان در جهان دارد. فیلسوف بنام اخلاق، مری میجلی، با بینش دقیق و نثر روان خود نشان می‌دهد که چگونه ریشه‌های این مسئله به تصویر قطعه‌قطعه و اتم‌باورانهٔ علم باز می‌گردد که میراث ما از قرن هفدهم است.
تکه‌تکه کردن جهان به بخش‌های کوچک‌تر و مشاهدهٔ جداگانهٔ هر یک از بخش‌ها ممکن است در علم راهگشا باشد، اما این کتاب به‌روشنی توضیح می‌دهد که چرا این نوع رویکرد هنگامی که برای درک خویشتن یا محیط اطراف و دیگر افراد به کار گرفته می‌شود، نتایج فاجعه‌باری می‌تواند داشته باشد. مری میجلی با اتکا به مثال‌های گوناگون، از فرضیهٔ گایا گرفته تا بحث‌های اخیر دربارهٔ مفهوم میم، به‌روشنی شرح می‌دهد که این وضعیت چه میراث نامبارکی برای ما داشته است: کوشش‌های گمراهانه برای تقلیل ذهن به بدن، فردگراییِ سیاسی و اخلاقی، و تاخت و تازی بی‌دلیل به علم.
علم و شعر با استدلال‌های قدرتمندش دربارهٔ این‌که هنر و شعر چگونه می‌توانند به ما در حل برخی از این مشکلات یاری رسانند، کتابی است بسیار خواندنی برای همهٔ کسانی که به فلسفه و رابطهٔ میان علم و هنر علاقه‌مندند.