مقالاتی که در این کتاب درج شده است همه به نحوی با زبان پارسی و پیوند آن با تصوف و مذاهب عرفانی دیگر ارتباط دارند. همچنین در جای دیگری از این کتاب آمده است: زبان عربی در جهان اسلام تا اواسط سدۀ ۴ق/۱۰م تنها زبان برای نوشتن مطالب دینی شناخته شده بود و علمای ایرانی، همانند علمای عربزبان، آثار خود را به عربی مینوشتند. البته، گاهی بعضی از نویسندگان از عبارات یا جملات فارسی نیز در نوشتههای خود استفاده میکردند، مانند حکیم ابوعبدالله محمد تِرمِذی، یکی از نویسندگان قرن ۳ق در خراسان که شمار قابل ملاحظهای از کلمات فارسی در آثار او دیده میشود
پارسی گویی در تصوف
- نویسنده: نصرالله پورجوادیناشر: سوفیازبان اصلی: ادبیات فارسینوع جلد: گالینگورقطع: رقعیتاریخ انتشار: 1399200 صفحهنوبت چاپ: 2