کتاب «کلیات شمس» نوشته‌ی «مولانا جلال‌الدین محمد بلخی» است. کتاب پیش رو مجموعه‌ای از غزل‌ها، رباعی‌ها و ترجیع‌های مولاناست. ازآنجایی‌که نیمی از اشعار وی، شمس‌الدین تبریزی را مخاطب قرار داده است، این اثر را به نام کلیات شمس نام نهاده‌اند. این اثر یکی از آثار ادبی برجسته‌ی ادبیات فارسی است که با نام‌های دیگری چون دیوان کبیر و دیوان شمس تبریزی هم شناخته می‌شود. در این دیوان گاهی اشعار بدون تخلص است و گاهی با تخلص خامش یا خمش یاد شده است. در بخشی از متن این کتاب می‌خوانید: «نام او به‌اتفاق تذکره‌نویسان محمد و لقب او جلال‌الدین است و همه‌ی مورخان او را بدین نام و لقب شناخته‌اند. و او را جز جلال‌الدین به لقب خداوندگار نیز می‌خوانده‌اند و در بعضی از شروح مثنوی هم از وی به مولانا خداوندگار تعبیر می‌شود. و احمد افلاکی در روایت از بهاء‌ولد نقل می‌کند: که خداوندگار من از نسل بزرگ است. و اطلاق خداوندگار با عقیده‌ی الوهیت بشر که این دسته از صوفیه معتقدند، و سلطنت و حکومت ظاهری و باطنی اقطاب نسبت به مریدان خود در اعتقاد همه‌ی صوفیان تناسب تمام دارد. چنان‌که نظر به همین عقیده بعضی اقطاب به آخر و اول اسم خود لفظ شاه اضافه کرده‌اند...» این کتاب را انتشارات «سپاس» منتشر کرده است.
