ویکتور ارافیف: «به نظر می‌رسد خواننده‌ ایرانی با تعمق در کتاب من، به زودی در‌می‌‌یابد که موضوع آن در ظاهر به کشور روسیه مربوط می‌شود، اما در باطن به تمام بشر تعلق دارد. پدر من در عین حال شخصیت اصلی رمان شرح حال من است ، خدمت‌گذار حکومت شوم استالین بود که اعتقاد داشت حقیقت جهان را در دست دارد. اما پدرم آدم پاکی بود و من -نویسنده‌ جوان مخالف با حکومت- را به قیمت از دست دادن مقام دیپلماتیک خود از رسوایی خیانت به دوستانم نجات داد. من از روی «جسد سیاسی» او رد شدم تا آزادی قلم را به دست بیاورم، اما می‌خواهم خودتان قضاوت کنید که آیا من برای این کتاب حق داشته‌ام یا نه. وحشت سختی‌هایی که انسان در درون یک رژیم سرکوب‌گر مانند رژیم شوروی تحمل می‌کند، از بعد اخلاقی است. هر قدمی که برمی‌دارد تصمیمی است که او را در اعماق اسرار تاریک زندگی به تأمل وامی‌دارد. رنج‌های یک نویسنده در شرایط استبداد موضوع بسیار خوبی است. من تا حد جنون از کشورم برای این که مرا دوست نداشت، سپاسگزارم. من یک طغیانگر به دنیا آمدم؛ نویسنده باید طغیانگر باشد. اما حد طغیان ، نفرت و دفاع از خود کجا است؟»