پیشنهاد تقسیم کیک قدرت در ایران با انتظارات طرفین فاصله‌ی زیادی دارد. تقسیم کننده یا بازیگر اول صددرصد کیک قدرت را می‌خواهد. در حالی که می‌داند طرف مقابل به این تقسیم رضایت نخواهد داد زیرا طرف دوم هم معتقد است که دیر یا زود این کیک را از طرف اول خواهد گرفت ولی طرف دوم هم در مسیری حرکت می‌کند که گویی به کم‌تر از صددرصد کیک قدرت رضایت نمی‌دهد. پس بازی نتیجه‌بخش نخواهد شد. راه حل واقعی در درجه‌ی اول به رسمیت شناختن یکدیگر و گفت‌وگو درباره‌ی تقسیم منصفانه‌ی قدرت و بالأخره و مهم‌تر از همه رها کردن نهادهای اجتماعی‌کننده از زیر بار انحصار و فشار حکومت و اعطای استقلال به آنان است. این موضوع حلقه‌ی وصل مقالات این کتاب است.