در این مطالعه، آنچه عمدتا مورد بحث قرار می‌گیرد، تحلیل گفتمانی انتقادی گفتمان‌های کوییر حوزه‌ی ایرانی در سه دهه‌ی گذشته است. در این مقاله، «گفتمان جریان غالب» و «گفتمان دگراندیش» در این زمینه از دیدگاه‌های تاریخی، هستی‌شناختی، معرفت‌شناختی و اجرایی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. نویسنده در این مقاله از الگوی جامعه‌شناسی تاریخی و دو روش تحلیل انتقادی گفتمان و تحلیل محتوا در تحلیل داده‌ها استفاده می‌کند. این مقاله از نظر ساختاری از سه بخش اصلی تشکیل شده است. بخش اول به بررسی نظری مفاهیم جنبش و ناجنبش می‌پردازد. در بخش دوم بررسی‌ای اجمالی بر تاریخ سکسوالیته پیشا مدرن و مدرنیزاسیون در ایران ارائه می‌شود. در بخش سوم ضمن روایت تاریخی از رویدادهای پس از انقلاب ۱۹۷۹ به شکل‌گیری تدریجی گفتمان جریان غالب در حوزه‌ی سکسوالیته ایرانی، نخست در دیاسپورای ایرانی و سپس در ارتباط با کنشگران داخلی می‌پردازد. در بخش پایانی به بررسی اجمالی گفتمان دگراندیش به عنوان گفتمانی انتقادی در این حوزه پرداخته می‌شود.