هر لحظه که به راستی از خواب بیدار شویم و ببینیم که زمین تنها محیط زیست ما نیست، و در اصل خود ماست، سرشت در میان هم بودن همه چیز و همه کس با همه چیز و همه کس را لمس می‌کنیم و در آن لحظه می‌توانیم از یکی بودن خودمان با زمین-مادر آگاه شویم... این راه و روش زندگی ما مردمان تا به امروز بوده که کره زمین و زیستندگانش را به دام چنین بحران‌های خطرآفرینی، از بحران آب‌وهوا و اقلیم گرفته تا ویروس‌های نوپدید و بیماری‌های فیزیکی و روانی درمان‌ناپذیر، افزایش چشم‌گیر نابرابری اقتصادی - اجتماعی، بیدادگری نژادی و جنگ‌ها و کشت و کشتارهای خانه‌مان‌سوز انداخته است. برای رویارویی با این کشاکش‌ها نیاز به یافتن بینش‌هایی داریم که راهنمای روشن‌بینی و مهرورزی و دلاوری‌مان شود تا دستی بالا کنیم و دستی بگیریم و با خودمان و دیگران مهربان باشیم و از این راه، خودمان و کره زمین و زیستنده‌های دیگرش را در گذر از این بحران‌های نفس‌گیر یاری دهیم و نجات بخشیم.