ساختار کتاب به گونه‌ای است که با برخی از اجزاء بنیانی روایت، خواننده را آشنا می‌کند؛ اینکه چه کسی داستان را تعریف می‌کند، وقایع از زاویۀ دید چه کسی دیده می‌شود (فصل سوم). همچنین برخی از اصلی‌ترین نظریه‌هایی که بر اساس آنها ساختارهای بنیانی روایت شناخته می‌شود (فصل‌های اول و دوم). در جای‌جای این بحث‌ها ارجاعاتی به نمونه‌هایی از روایت در انواع افسانه ها اشاره شده تا بدین ترتیب خواننده بتواند این نظریه‌ها و چارچوب‌های اندیشیدن دربارۀ روایت را به داستان‌ها و حکایت‌هایی که خواندن‌شان لذت می‌برد، اعمال کند. در بخش‌های چهارم و پنجم کتاب تمرکز نویسنده بیشتر بر این موضوع است که روایت‌ها به چه روش‌هایی وقایع را افزون بر اینکه شکل می‌دهند، تحریف هم می‌کنند و پیامد این تحریف‌ها در حوزۀ سیاست و قدرت چیست. همچنین به بررسی این موضوع پرداخته شده که روایت‌ها به چه میزان ماهیت جنسیتی دارند تا نه‌تنها به مذاق مخاطبان مذکر یا مؤنث خوش بیایند، بلکه «مردبودگی» و «زن‌بودگی» در جامعۀ معاصر را هم برای‌مان تعریف کنند.