در این کتاب اریکا فیشر لیشته ظهور اجرا را به‌مثابه یک «رخداد هنری» دنبال می‌کند. او با قراردادن هنر اجرا در موقعیتی برابر با ابژه‌ هنری سنتی و مرسوم، زیبایی‌شناسی جدیدی را بشارت می‌دهد. تجربه شگفت‌انگیزی که در یک اجرا برانگیخته می‌شود -محور‌ کردن تمایزات بین هنرمند و تماشاگر، بدن و ذهن، هنر و زیبایی- در این کتاب در غالب پرورش روشی نو برای درک هنرهای اجرایی بسط داده شده است؛ اسلوبی که روندهای اجتماعی و فرهنگی گسترده‌تری را شامل می‌شود. یک رخداد اجرایی با حضور جسم بازیگر و تماشاگر در کنار هم تأثیر قابل تاملی دارد. در این کتاب، اریکا فیشر لیشته، این پدیده را به اجزای سازنده‌اش تجزیه کرده و چگونگی دگرگونی رخدادهای اجرایی را تحلیل می‌کند. او به‌ویژه هنر اجرا و رخدادهای تئاتر تجربی را از زمان «تغییر جهت کنش اجرایی» در دهه ۱۹۶۰ مورد بحث قرار می‌دهد.