«نامت را پنهان کرده‌ام/ تا همه‌ی نامها صدایت کنند. تیموتی ویلیامسون فیلسوف معاصر انگلیسی وقتی می‌خواهد توصیفی از منطق به دست دهد آن را تشبیه به شعر می‌کند: منطق به شعر خوب می‌ماند: تخیل دقیق و اصیل، شکل زیبا و قوی، عبارت‌های درست در ترتیب درست، تنوع‎های ظریف در محتوا، تأمل در زبان بر زبان و ارتباط آن با جهان، عمقی محصول دقتی نافذ من. در این کتاب با رویکردی، شاید تازه، به سه دفتر ضیاء موحد (غراب‌های سفید، مشتی نور سرد، نردبان اندر بیابان) کوشش کرده‌ام ظرافت شعرهای او را که مصداق‌های توصیف بالا هستند نشان دهم. مطالب این کتاب عبارتند از: نگاه شاعر به زبان و طبیعت چگونگی کاربرد استعاره‌ها خوانش چهار شعر پیوست (شعرهایی که در کتاب بدان‌ها اشاره شده است)»