کدوم برعکس خانوم جون؟ باور کنین حتی فرصت نکردم فکر کنم که می‌تونستم سرنوشت دیگه‌ای داشته باشم. فقط تمام سعی‌ام این بود که از خودم دفاع کنم؛ با چنگ و دندون! شما میگین عزت نفس؟ خیال می‌کنین یه لباس سفید توری، روی تن یه دختر بیچاره‌ی گمشده و زجر کشیده، وسط تمام خارهای این زندگی، که همه دارن دنبالش میکنن، سرنوشتش چی بشه؟ حس می کنم تو این دنیا لختم! اینم شد خونه؟ این می‌‌آد اون می‌ره… در همیشه چارطاق واز، میز همیشه چیده. دیگه درون خودمو نمی‌بینم خانوم جون! مگه من هنوز زن حساب میشم؟ من یه کهنه‌ی زمین‌شورم. هر کس و ناکسی، خیلی معذرت می خوام، می تونه کفشاشو روم پاک کنه.