«در اروپا، از زمان افسانه اسکندر، این پندار به میان آمده بود که اسکندر، غولان ترس‌ناکی را - یأجوج و مأجوج را - در آن سوی گذرگاه دربند، در کوه‌های قفقاز، زندانی کرده است و نیز، آوازه بود که در شرق، هیولاهایی در زندانی زنده‌گی می‌کنند و این هیولاها، روزی، به دست شیطان آزاد خواهند شد.
از سوی دیگر، اروپاییان در کتاب مقدس، در باب بیستم مکاشفه یوحنای رسول، خوانده بودند: ... و چون هزار سال به انجام رسد، شیطان از زندان خودش رهایی خواهد یافت تا بیرون رود و امت‌هایی را که در چهار گوشه جهان هستند - یأجوج و مأجوج را - گمراه سازد و ایشان را به جبهه جنگ فراهم آورد که شمارشان چون ریگ دریا است.
از همین رو، با پایدار شدن سپاه بی‌شمار مغول در دروازه‌های خاوری اروپا، اروپاییان سده‌های میانه، پنداشتند که مغولان همان لشکر یأجوج و مأجوج هستند و لاجرم، ترسی عظیم در دل‌های‌شان راه یافت. به پندار آنان، این پیش‌بینی یوحنای رسول بود که تحقق یافته بود و آنان نمی‌دانستند که اکنون دیگر چی بکنند. ترسی آمیخته با شگفتی و اضطراب، بر همه جا سنگینی می‌کرد و آرامش و قرار را، از باشنده‌گان اروپا گرفته بود.»