بلقیس سلیمانی درباره‌ی مجموعه‌ی «از خواب می ترسیم» هادی‌ خورشاهیان گفت: آن‌چه که جلب توجه می‌کند بهره بردن از قالب داستانی «فلش فیکشن» است. درمجموعه‌ی «به چیزی دست نزن» بهره گیری از این شکل دارای پرداختی دوپاره است به این معنا که آغاز برخی داستان‌ها در قالب داستان کوتاه است و از ویژگی‌های داستان کوتاه مانند ارائه‌ی یک طرح وسیع ، جزئی‌نگری در شخصیت‌پردازی بهره می‌گیرد، اما در پایان به شیوه‌ی فلش - پایانی ناگهانی و کوبنده- خاتمه می‌یابد. این داستان‌نویس ادامه داد، اکثر داستان‌های مجموعه از این دوپارگی رنج می‌برند. بسیاری از داستان‌ها استعداد این را دارند که به داستان کوتاه بسیار ارزشمندی تبدیل شوند ؛ در صورتی که بار داستان‌ها بر پایه‌ی ضربه‌ی کوبنده‌ی نهایی نباشد. کلیت نگاه نویسنده‌ی «از خواب می ترسیم» یک نگاه رئالیستی است و حتی زمانی که از عنصر خواب هم بهره می‌برد وارد فضاهای فانتزی یا فضای سورئال نمی‌شود. به همین دلیل فضاها خوش‌خوان و فاقد پیچیدگی‌های تکنیکی هستند. در یکی از داستان‌ها شاهدیم که زن و مرد به قبرستان رفته‌اند و از روی اسامی روی سنگ قبرها در حال انتخاب اسمی برای فرزندشان هستند. داستان بر پایه‌ی یک نگاه اگزیستانسیالیستی است. به این معنا که شخصیت‌ها سعی دارند که از یک فضای سرد و فاقد روح زندگی، زندگی را بیافرینند.