شوپنهاور در این کتاب به سنت قدیمی و پر از اما و اگر گذشتگان خود و همچنین سنت‌های شرق در قبال زنان توجه داشته و جالب است که در فرازهایی در موافقت با سنت شرقی در این زمینه نوشته است. اگرچه او از سنت پیشینیان خود به ویژه فیلسوفان یونان و روم باستان و حتی از هگل در این زمینه تاثیر گرفته و پیرو همان نگاه تند به زنان است، خودش نیز آبشخوری برای اندیشه‌های نیچه شده است. این رساله شوپنهاوری ۱۶ بخش دارد که به ترتیب عبارتند از سرشت زن، تمایزات بین زن و مرد، وظایف طبیعی زنان، برتری‌های زنان، ضعف‌های زنان، انتخاب زنِ درست، عشق، زندگی جنسی، وضع زناشویی، تک‌همسری یا چندهمسری؟، حقوق زنان، زنان فرهنگ و هنر، زنان و جامعه، زنان و سرشت شهسواری، آنچه باید بدانیم، در ستایش زنان.