رمانِ پيچ نوشته‌‌ی زهرا شاهی اثری است درباره‌‌ی زنی که نمی‌تواند دنيا را به تملکِ خود درآورد. شاهی در اين رمان با زبانی طنزآلود و ايجادِ موقعيت‌های گاه متناقض رابطه‌‌ی خاصی ميانِ زن و شوهرِ آرمان‌گرای عجيبش ساخته که درش جنسی از بلاتکليفی در رابطه وجود دارد. رمان با جست‌وجوی قهرمانش آغاز می‌شود برای فرا رفتن از زندگی روزمره. زندگی‌ای که او تلاش می‌کند درش برای خود گوشه و فضايی فردی بيابد و درش نفس عميق‌تری بکشد. برای همين شروع می‌کند به عکاسی در خيابان و مترو و همين امر قرار است ماجرايی را برای او رقم بزند... شاهی بيش از هر چيز درباره‌‌ی يک وضعيتِ زيستی روايت کرده است در فضای شهرِ تهران. رمان قصه‌گوست و مملو از خرده‌روايت که در لفافی از طنز پيچيده شده‌اند. برای همين پيچ را می‌توان اثری خوش‌خوان دانست که مخاطبش را سرگردان و رها نمی‌کند. يک رمانِ روايی که درش تناقض‌های زنده بودن ميان روزمر‌گی زندگی محورِ متن است.
