رنه دکارت یکی از فلاسفه مهم غرب است که جز فلسفه در علوم ریاضی، فیزیک و الهیات هم مطالعه داشت. معرفت، عقل و رابطه جسم و روح از جمله مسائل مهمی هستند که دکارت به آن‌ها پرداخته است. او حدود سال ۱۶۲۸ تمام قواعد ریاضی‌دانان برای استدلال را در کتاب «قواعد هدایت ذهن» گردآوری کرد اما چون این‌کار کمی‌بعدتر به نظر مضر آمد، مطالب کتاب مورد اشاره را به ۴ قاعده بسیار ساده «گفتار در روش» کاهش داد. این ۴ قاعده به این ترتیب بودند: ۱- هیچ‌چیز را نپذیرد مگر آن‌که مطلقاً بدیهی باشد. ۲- هر مسأله‌ای را تا به آن‌جا که برای حل بهتر آن مناسب است، به مسائل جزئی تقسیم کند. ۳- فکر را با ترتیب از ساده‌تر به پیچیده‌تر راه ببرد و ۴- داده‌های مساله را کاملاً شمارش کند و تک‌تک عناصر راه‌حل را برای حصول اطمینان از درستی آن، از نظر بگذارند.اتین ژیلسون در نسخه‌ای که پیش رو داریم، مطالب زیادی را درباره زندگی و اندیشه‌های دکارت آورده است. ابتدای بخش «تحلیل گفتار در روش» هم نوشته است: همه انسان‌ها به یکسان از عقل بهره‌مندند. بنابراین، اختلاف عقاید ما ناشی از آن نیست که یکی برای شناخت حق شایسته‌تر از دیگری است؛ بلکه از آن است که یکی عقل خود را درست راه می‌بَرَد و دیگری نادرست.
«اما من اگر همواره تنها یک استاد داشته یا اختلاف عقایدی را که همه‌وقت میان فضلا بوده درنیافته بودم، همانا از گروه دوم می‌بودم؛ لیکن از همان روزهای مدرسه دانستم که هیچ اندیشه عجیب و رأی سخیفی نیست که یکی از فیلسوفان آن را اظهار نکرده باشد. سپس هنگام جهانگردی دریافتم که مردمانی که افکارشان از ما بسی دور است، همه بی‌تربیت یا وحشی نیستند؛ بلکه بسیاری از آن‌ها به اندازه ما و بیش از ما قوه تعقل به کار می‌برند و نیز برخوردم به این‌که یک‌تن چون از کودکی میان فرانسویان یا آلمانیان پرورده شود، به‌کلی فرق دارد با آن‌که با همان طبع و همان ذهن میان چینیان یا آدم‌خواران زیست کند؛ تا آن‌جا که در شیوه جامه و زندگانی مردم آن‌چه ده سال پیش پسندیده بود و شاید ده سال بعد نیز مرغوب خواهد بود، اکنون غریب و رکیک نمی‌نماید. پس دانستم اختیارات ما بیش‌تر مبنی بر عادت و تقلید است نه بر یقین و تحقیق و نسبت به حقایقی که کشف آن‌ها دشوار است، کثرت آرا مناط اعتبار نتواند بود؛ چه‌احتمال دریافت حقیقت برای یک‌تن بیش از یک گروه است. پس به این دلایل در نظر من هیچ‌کس نبود که عقاید او را بتوانم بر دیگران ترجیح دهم و ناچار شدم خود در صدد کشف طریق برآیم.»
