در سالیان اخیر، رشته علوم شناختی چه در سطح بنیادی و چه در سطح کاربردی، توسعه روزافزونی داشته است. یکی از کاربردهای مهم علوم شناختی، حوزه برنامه های ارتقاء و توانبخشی است. توانبخشی یا ارتقاء شناختی عبارت است از برنامه هایی که توانایی های شناختی و ذهنی انسان را از قبیل مهارت های اجرایی، زبانی، ادراکی، حافظه ای و عاطفی بهبود می بخشد. ارتقاء، بهبود و توانبخشی این توانایی ها را می توان به اشکال گوناگون انجام داد؛ از طریق به کارگیری داروها و مکمل های غذایی، مداخلات ژنتیکی و پزشکی، شبیه سازی مغزی، برنامه های کامپیوتری شناختی، تحریک های فراجمجمه ای مغز و ابزارهایی دیگر مانند عینک های هوشمند و واقعیت مجازی. هیچ گونه توافقی بر سر طیف فناوری هایی که ممکن است به عنوان برنامه هایی برای توانبخشی شناختی انسان شناخته شوند وجود ندارد؛ این دسته بندی ها بیشتر براساس هدف این مداخلات یا برنامه ها که ارتقاء یا توانبخشی نام دارد تعریف شده اند. از این رو، هدف کتاب حاضر ارائه پیشنهادی درباره نحوه پرداختن به گوناگونی های مسائل اخلاقی و مجادلات در حوزه ارتقاء یا توانبخشی شناختی انسان است. کتاب حاضر سعی می کند فراتر از مجادلات فلسفی قطبی شده حرکت کند و به تصمیم گیری های عینی تر و حساس به اخلاقیات تصمیم گیران عمومی و خصوصی از دیدگاهی منطقی و تجربی بپردازد.