کنت دو بینگو پژوهشگر ، سیاستمدار ودانشمند فرانسوی در کتاب خود مربوط به سه سال سفرنامه وی درآسیا ( 1858-1855) درباره ایران چنین نوشته است :
هجومهای که به سرزمین ایران شده وپیروزی هایی که ملل واقوام خارجی دراین کشور بدست آورده اند همواره با ناکامی روبرو شده است ، زیرا فاتحین خارجی در این سرزمین خیلی زود نیروی خود را از دست می دهند و نابود می شوند بدون اینکه بتوانند به شخصیت وآزادی معنوی ایران آسیبی برسانند ممکن است ایران را تجزیه کنند و قطعاتی را از پیکرش جدا سازند ممکن است حتی نام آن را از آن بگیرند ولی ایران همیشه باقی خواهد ماند ، زیرا که اصولا این ملت نمی تواند بمیرد .
من هر زمان به این ملت می اندیشم به فکر آن سنگ خارائی می افتم که امواج دریا آن را به هر سو می غلتاند وبه آن ضربه می زنند وسرانجام به گوشه وکنار ساحل می افکنند تا باد وباران وآفتاب همه نیروهای خود را برای درهم شکستن آن به کار می برند اما با این همه سنگ خارا همچنان که در اصل وجود داشته ، باقی می ماند وگذشت زمان در نابودی آن اثری نخواهد داشت
