پنج عنصر اساسی برای ساختن هر جهانی اعم از طبیعی و اجتماعی ضروری هستند: اجزا یا عناصر ، روابط زمان قواعد و منابع بر اساس رابطه ی بین سه جزء اول است که هم عاملیت و هم ساختار مشمول یک برآیی رابطه ای و دارای ساحت هستی شناختی میشوند و ابعاد هم زمانی و در زمانی در آنها جاری می شود. از این رو هم زمان ما هم با واقعیت فردی و هم با واقعیت اجتماعی مواجه هستیم جهان اعم از طبیعی و اجتماعی در این معنا چیزی نیست جز واقعیتهای چندگانه ی مرتبط با هم که لزوماً قابل تقلیل به یکدیگر نیستند ولی ارتباط آنها اساسی و ناگزیر است. برای جامعه شناسی در سویه ی انضمامی شناخت و تفکیک این علیت ها برای تبیین پدیدههای اجتماعی ضروری است. در سویه ی هنجاری نیز جامعه ی نیک جامعه ای باید باشد که که ساختارهای علّی اجتماعی آن باعث شکوفایی ساختارهای علّی فردی میشوند. این مهم با کاهش انواع نابرابریهای اجتماعی در انواع ساختارهای اجتماعی ممکن میگردد به شکلی که شکوفایی همگان به شکوفایی فرد و شکوفایی فرد به شکوفایی همگان گره خورده باشند.