بازخوانی سنت فلسفی و کلامی مسلمانان از منظر پرسش‌های جدیدِ مطرح‌شده در فلسفۀ دین کاری است که همچنان درخور بسط و پیگیری است. فلسفۀ دین، برخلاف الهیات فلسفی، که کم‌وبیش متمایز است، معمولاً خنثی و بی‌طرف نمی‌ماند، بلکه در ذیل یک سنت دینی آموزه‌های آن سنت را بررسی می‌کند و در پی پاسخ به این سؤال است که چگونه می‌توان آن‌ها را جداجدا یا در کنار هم به‌گونه‌ای فهمید که پشتوانه‌ای فلسفی برای اعتقادات مذهبی فراهم آورد. الیزابت برنس در فصل‌های نوزده گانۀ این کتاب علاوه بر طرح و تبیین پرسش‌ها و مفاهیم کلیدیِ شش موضوع اصلی معنای زبان دین و مناقشات قرن بیستمیِ آن؛ سرشت الوهیت، اعم از قدرت و حکمت و فعل الهی؛ برهان‌های وجود خداوند؛ چالش‌های خداباوری، از قبیل مسئلۀ شر، غیبت خدا، و تنوع ادیان؛ ایمان بی‌دلیل یا فرابرهانی؛ برهان‌های حیات پس از مرگ، اعم از رستاخیز یا تناسخ را را بسط داده و سعی کرده این مفاهیم را از منظر پنج دین زنده و بزرگ دنیا یعنی یهود، مسیحیت، اسلام، بودیسم و هندوئیسم بررسی ‌کند.