نویسنده در جهادگرایی و مرگ؛ جذابیت جهانی داعش روند جهادگرایی و تروریسم را با تمرکز بر اعضای اروپایی آن، از بمب‌گذاری خالد کلکال در ۱۹۹۵ تا کشتار باتاکلان در نوامبر ۲۰۱۵ بررسی کرده است. وی بر مبنای شواهد به دست آمده اعلام می‌کند که مهم‌ترین خصیصه جهادیون در این دوره که آنان را از پیش‌گامانشان متمایز می‌کند؛ استقبال آگاهانه از مرگ است که در نقل قول مشهور بنلادن از زبان جهادیون بازتاب می‌یابد: «ما به همان سان عاشق مرگیم که شما عاشق زندگی». پارهای از خصوصیات تکرارشونده تروریست‌های اروپایی را چنین می‌توان عنوان کرد: مهاجر نسل دوم بودن، جذب شدن توسط جامعه میزبان در سال‌های ابتدایی زندگی، دانش ابتدایی از اسلام و عدم ارتباط با مسجد، گذراندن دوره‌ای از جرایم جزئی و زندگی ولنگارانه، به زندان افتادن و عضویت در گروه‌های افراطی و در نهایت اقدام به عملیات انتحاری در حالی که کشته شدن برای عملیات ضرورتی ندارد. این موارد روآ را در نهایت به این نتیجه رهنمون میسازد که جهادیون و تروریست‌های این دوره بیش از آن‌که متأثر از «اسلام» باشند از سایر اشکال خشونت و رادیکالیسم همچون طغیان نسلی، خودتخریبی، گسست رادیکال از جامعه و زیباییشناسی خشونت تأثیر پذیرفته‌اند. این شواهد مؤلف را به نقطه‌ای رهنمون می‌کند تا بهترین توضیح حملات انتحاری جهادیون از ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۵ را در این جمله بیابد: «تروریسم نه از رادیکال شدن اسلام بلکه از اسلامی‌ شدن رادیکالیسم نشأت می‌گیرد.» در باور روا جهادیون بر تقاطع دو تخیل ایستاده اند؛ یکی اسلامی و کلاسیک که رویای بازگشت خلافت و خلق آرمان شهر را در سر می پروراند و دیگری غربی و نیهیلیستی که ملهم از بازی محبوب کال آف دیوتی، خیال بدل شدن به قهرمان تنها را در سر دارد. قهرمانی که با موهای پریشان و ملبس به یونیفرم های سیاه مدل نینجاها، با مرگ خود انتقام رنج برادران مسلمان را گرفته و رستگار خواهد شد.