این کتاب شامل هفت داستان از مجموعه ی داستانهای کوتاه بورخس است که، به گونه ای، به فرهنگ شرق اشاره دارند. معیار گزینش این داستانها صرفا همان ارتباط با فرهنگ شرق بوده است. خواننده در این داستانها از دید یک ناظر تیز بین بیگانه، فارغ از حب و بغض نسبت به فرهنگ خودی، دوباره به وجوهی از فرهنگ خودی می نگرد. این بازنگری شاید به زوایایی از این فرهنگ نور بتاباند که ما خود قرنها بی توجه از کنار آن گذشته ایم. البته این داستانها گزارشهای تاریخی، رساله های فلسفی و یا رهنمودهای اخلاقی نیستند، بلکه پیش از هر چیز نمونه هایی از خلاقیت ادبی، و از همان زاویه ارزشمنداند. لیکن نمونه هایی از خلاقیت ادبی که به پشتوانه ی گستردگی دانش و تبحر نویسنده، اثر ادبی توانسته معانی و وجوه گوناگونی را بازتاباند.
هنگامی که مجموعه ی داستانهای کوتاه بورخس را می خوانید نخستین احساسی که به شما دست میدهد احساس اعجاب از گستردگی اطلاعات اوست در زمینه ی ادبیات، فرهنگ و فلسفه و زبان، آنهم نه تنها درباره ی فرهنگ آرژانتین و یا حوزه ی زبان اسپانیایی که زبان مادری او، و زبان اصلی داستانهای اوست. کاملا آشکار است که او باید از سنین بسیار پایین آغاز به خواندن و جذب این دانسته ها کرده و چون خمیرمایه ای در طول زمان آنها را ورز داده و در بازیهایی ذهنی آنها را در قالب داستانهای گوناگون و عجیب و غریب ریخته باشد. به نظر می رسد که رابطه ی او با این دانسته ها و مفاهیم، و حتی با خود زبان، باید از نوع رابطه ای بوده باشد که نقاش با رنگ، پیکرتراش با سنگ، یا هر هنرمندی با مصالح کار خود دارد. بر این زمینه ی کلی، موضوع شگفتی آور برای من این بود که او در فضای فرهنگهای بیگانه نیز با همان سهولتی غوطه میخورد که در فرهنگ مادری خود، و وسعت دانش او درباره ی آن فرهنگ ها نیز دست کمی از دانش او نسبت به فرهنگ خود او ندارد. این واقعیت از او فردی با دیدی جهانشمول، شهروندی جهانی و نویسنده ای با مخاطبین جهانی، ساخته است. این کتاب شامل هفت داستان از مجموعه ی داستانهای کوتاه بورخس است که، به گونه ای، به فرهنگ شرق اشاره دارند. معیار گزینش این داستانها صرفا همان ارتباط با فرهنگ شرق بوده است. خواننده در این داستانها از دید یک ناظر تیز بین بیگانه، فارغ از حب و بغض نسبت به فرهنگ خودی، دوباره به وجوهی از فرهنگ خودی می نگرد. این بازنگری شاید به زوایایی از این فرهنگ نور بتاباند که ما خود قرنها بی توجه از کنار آن گذشته ایم. البته این داستانها گزارشهای تاریخی، رساله های فلسفی و یا رهنمودهای اخلاقی نیستند، بلکه پیش از هر چیز نمونه هایی از خلاقیت ادبی، و از همان زاویه ارزشمنداند. لیکن نمونه هایی از خلاقیت ادبی که به پشتوانه ی گستردگی دانش و تبحر نویسنده، اثر ادبی توانسته معانی و وجوه گوناگونی را بازتاباند. هنگامی که مجموعه ی داستانهای کوتاه بورخس را می خوانید نخستین احساسی که به شما دست میدهد احساس اعجاب از گستردگی اطلاعات اوست در زمینه ی ادبیات، فرهنگ و فلسفه و زبان، آنهم نه تنها درباره ی فرهنگ آرژانتین و یا حوزه ی زبان اسپانیایی که زبان مادری او، و زبان اصلی داستانهای اوست. کاملا آشکار است که او باید از سنین بسیار پایین آغاز به خواندن و جذب این دانسته ها کرده و چون خمیرمایه ای در طول زمان آنها را ورز داده و در بازیهایی ذهنی آنها را در قالب داستانهای گوناگون و عجیب و غریب ریخته باشد. به نظر می رسد که رابطه ی او با این دانسته ها و مفاهیم، و حتی با خود زبان، باید از نوع رابطه ای بوده باشد که نقاش با رنگ، پیکرتراش با سنگ، یا هر هنرمندی با مصالح کار خود دارد. بر این زمینه ی کلی، موضوع شگفتی آور برای من این بود که او در فضای فرهنگهای بیگانه نیز با همان سهولتی غوطه میخورد که در فرهنگ مادری خود، و وسعت دانش او درباره ی آن فرهنگ ها نیز دست کمی از دانش او نسبت به فرهنگ خود او ندارد. این واقعیت از او فردی با دیدی جهانشمول، شهروندی جهانی و نویسنده ای با مخاطبین جهانی، ساخته است.
