چگونگی برساخت اجتماعی فضای خانه، فرصت‌های متفاوتی را جهت رویت‌پذیری زنانگی-مردانگی در اختیار زن و مرد قرار می‌دهد که به نوبه خود تأثیری تعیین کننده در بازنمایی هویت جنسیتی ایفا می‌کند. سبک معماری خانه‌های درون‌گرای قاجاریه، علاوه بر بازتولید قاعده تفکیک فضای جنسیتی و تعیین اندرونی به عنوان محدوده‌ای زنانه، زنان را در این مکان‌بخشی و توزیع بدن‌ها، آماده می‌کند تا برای مادرانگی و همسربودگی تربیت شوند. در پرتو شرحی-توصیفی از فضای جنسیتی، اینکه چگونه زنانگی در گفتمان حاکم و فضای انضباطی و مرزبندی فضای خانه‌های عصر قاجار دیده خواهد شد، با الهام از آرای فوکو، مورد تحلیل قرار گرفته و چگونگی برساخت فضای عمومی و خصوصی را در پیوند با مناسبات قدرت نظام حاکم مورد مطالعه قرار می‌دهد. فوکو در تحلیل خود از قدرت-دانش مبتنی بر نظریۀ دیده‌شدگی در جستجوی این است که بفهمد چه سوژه‌ها و ابژه‌هایی نشان داده شده و چه مواردی به غیاب رانده می‌شود.