ساختار کتاب حاضر بر برش‌هایی از زندگی نگارنده و هدایت، استوار است و هر برش، مقطعی از زندگی هر یک از آن‌ها و یا رویکرد یکی از آن‌ها را به خود و جهان اطراف، بازتاب می‌دهد. فصلی مربوط به جدایی در بیست سالگی از خانواده و عزیمت به اروپاست. فصلی دیگر به وابستگی تناقض آلود "هدایت" به خانواده‌اش، اشاره دارد که به استثنای دوره‌هایی که از پدر، دور بود، هیچ گاه خانه‌ی پدری را ترک نگفت، هر چند که در جنبه‌های دیگر زندگی‌اش، رفتاری آشکارا سنت شکنانه داشت. آن چه مهم است، این است که نگارنده با حفظ دلبستگی و کیفیت ارادتش به هدایت، قصد کرده است، در نوشتار، سبک شخصی خویش را حفظ کند و در پایان بگوید: "هدایت آن بود که بود و من این هستم که هستم".